t

deV5EXCLUSIEF: INTERVIEW MET GIULIO DE VITA

Giulio de Vita (Pordenone, Italië, 7 dec 1971) is een gedreven stripmaker. Na jarenlang werkzaam te zijn geweest in de reclame en de filmindustrie als visualizer en storyboarder, maakte hij relatief laat pas in 1993 zijn debuut als stripmaker met Lazarus Ledd. Sindsdien werkt hij voor Star Comics, Liberty, Marvel Italy en Disney Italy. In Nederland en België kennen we hem onder andere van de albums Kriss van Valnor (op scenario van Yves Sente), een subreeks van Thorgal. Zijn werk voor Bonelli bracht hem in oktober in Nederland. Daar kwam de Nederlandse versie uit van Sfida el Montana, een Tex Willer-album in kleur dat hij voor Bonelli maakt.

 

Giulio, welkom in Nederland. Je bent hier ter promotie van de publicatie van jouw Tex Willer album Krachtmeting in het noorden. Kun je iets meer vertellen over dat verhaal?
Het is een bijzondere uitgave: Tex Willer is de oudste stripheld van Italië, nu bijna 70 jaar, en de allerbekendste. De Italiaanse lezers kennen hem via de goedkope zwart/wit pocketboekjes waarvan elke maand een nieuwe titel in de kiosken ligt. Bonelli (de Italiaanse uitgever) publiceert ook wel verhalen op groter formaat, zoals de "Texone" reeks, waarin jaarlijks een dik album op A4 formaat verschijnt, steeds getekend door een andere tekenaar, waaronder internationale toppers. Echter nog steeds in zwart/wit en relatief goedkoop. Hierdoor vond Tex nooit de aansluiting bij Westeuropese uitgaven, zoals Blueberry van Giraud, totdat Bonelli een paar jaar geleden besloot om een nieuwe reeks op te starten waarvan Krachtmeting in het Noorden het vierde in de reeks is (in Italië). Deze reeks is in kleur, met harde kaft en heeft de reguliere 44 of 46 platen per album, bovendien is het gedrukt op heel mooi papier. Je kunt dit geen pulp meer noemen.

Maak je de tekeningen ook direct in kleur?
Neen, ik teken nog wel op papier, in zwart/wit. Vervolgens gebruik ik de computer om enkele details te verbeteren. De inkleuring wordt daarna verzorgd door de zeer getalenteerde Matteo Vattani. Ik geef hem wel enkele aanwijzingen, maar hij interpreteert mijn tekeningwerk op perfecte wijze en geeft ze de juiste sfeer en uitstraling.

Doe je al het tekenwerk zelf?
Jazeker, ik werk alleen. Ik maak eerste een vlugge schets van de pagina in potlood, rekening houdend met de tekstballonnen. Daarna werk ik de pagina in detail uit, nog steeds in potlood, op tekenpapier van hoge kwaliteit. Daarna wordt het geïnkt en ingescand, zodat de inkleurder er mee aan de slag kan. De originele platen zijn een stuk groter dan het drukwerk, ik teken op een formaat iets groter dan A3. Een plaat kost me meestal een dag of twee, drie, maar sommige pagina's vragen meer details en dan ben ik er gemakkelijk een week mee bezig.

deV1Tex Willer in kleur, heeft dat je voorkeur? Of is het lastiger qua tekenwerk?
Ik teken al ruim 30 jaar stripboeken waarvan de laatste 20 jaar voor de Franse markt. Bovendien houd ik me bezig met allerlei vormen van beeldende kunst. Van reclametekenwerk tot videoclips, van enscenering tot animatie. Naar mijn mening is het Franse stripboek het beste format waarin je een goed geschreven verhaal met behulp van tekeningen over kunt brengen. Ongetwijfeld is het lastiger vergeleken met zwart/wit, maar het is fijn om zo te werken, bovendien kan het eindresultaat de tand des tijds doorstaan.

Laten we het over Giulio hebben; hoe is jouw "vriendschap" met Tex Willer ontstaan?
Die vriendschap dateert van een jaar of 15 geleden. Het was altijd m'n droom om een Bonelli karakter te mogen tekenen, mijn favorieten zijn Tex Willer, Dylan Dog en Nathan Never. Op jonge leeftijd tekende ik al een Italiaanse reeks die vergelijkbaar is met de Bonelli series: Lazarus Ledd (Star Comics) en hoewel ik vaak geprobeerd heb om er binnen te komen heb ik nooit eerder iets voor Bonelli getekend. Begin 2000, toen ik ondertussen al naam had gemaakt in Frankrijk, ontmoette ik Sergio Bonelli te Angoulême. Hij vroeg me of ik voor hem wilde tekenen, maar op dat moment had ik het te druk met diverse lopende projecten. Daardoor begon de samenwerking pas vele jaren later, toen ik scenarist Mauro Boselli sprak op festival van Reggio Emilia. Hij vroeg me om een cover te tekenen voor de reeks "Color Tex", deze verscheen in 2014. Nog een paar jaar later bood zich een unieke mogelijkheid aan: ik was juist gestopt met mijn medewerking aan Kriss van Valnor en moest toen denken aan mijn gesprekken met Sergio Bonelli over een Tex Willer album in "Franse" stijl. Dat was het juiste moment.

dev2Vond je het leuk om een western te tekenen? En waar vond je de inspiratie voor de (nieuwe) karakters in het verhaal?
Ik ben een grote liefhebber van westernfilms en foto's uit dat tijdperk. Ik had nooit eerder een western getekend maar ik heb ondertussen een aardige rugzak met ervaring dus aan inspiratie geen gebrek. Vanzelfsprekend zijn de films van landgenoot Sergio Leone een bron van inspiratie, maar dat geldt ook voor recente films. Ik laat me weinig leiden door collega stripmakers, hopelijk is dat te zien aan de paginaopbouw en de grootte van sommige tekeningen. Voor de karakters kijk ik overigens gewoon naar mensen om me heen. Daar komt nog bij dat de omgeving waar ik woon, Friuli, prachtige berglandschappen heeft (de Friuli Alpen staan op de UNESCO erfgoedlijst). Dat kwam prima van pas voor de decors van Montana. De mensen die in mijn regio wonen kunnen prima voor cowboys doorgaan.

Kunnen we nog meer Tex Willer van De Vita verwachten?
Op dit moment zijn er geen plannen, maar zelfs al zou men mij er om vragen, ik ben niet iemand die graag op herhaling gaat. Wel heb ik voorgesteld om nog eens een Dylan Dog of Nathan Never verhaal te tekenen, ook in Franse stijl.

Nu ben je in Nederland om Tex te promoten. Zoals je weet verschijnt Tex hier niet elke maand, maar kiest HUM! ervoor om 4 titels per jaar te kiezen. Wat vind je van deze aanpak?
De albums zien er prima uit, en zeker de kleurenreeks met Krachtmeting in het noorden moet het lukken om de Bonelli reeks internationaal te promoten. Albums op A4 formaat zijn sowieso moderner dan de kleine pocketboekjes.

En de Nederlandse en Vlaamse verzamelaars? Komen ze op de beurs enkel voor een Tex Willer dedicase, of kennen ze je ook van je andere werk?
Ik ben al eerder in de Lage Landen wezen signeren en het voelt steeds als een warm bad. In Breda waren er heel veel liefhebbers die veel respect voor mijn werk tonen, voor alle series.

deV3Er is op dit moment een belangrijk project waar je je mee bezig houdt, kun je ons daar iets meer over vertellen?
Ik ben druk met een ambitieus lokaal project genaamd "PAFF! Not a museum", waar niet zo zeer stripboeken centraal staan, maar veel meer de raakvlakken op artistiek, cultureel, sociaal en zakelijk gebied. (noot: tijdens de Stripdagen te Breda werd Giulio dan ook voorgesteld aan Robert van der Kroft die met "zijn" Cross Comix festival dezelfde richting op denkt - zie foto links.)

Wat is de stand van zaken omtrent dit project?
We hebben een prachtig groot gebouw op het oog in Pordenone, een oude Venetiaanse villa die recent werd gemoderniseerd om als museum te kunnen dienen. Het is werkelijk schitterend gesitueerd in een park met een grote waterpartij. Het is een innovatief en prestigieus project, niet exclusief voor stripboeken en de negende kunst, maar voor cultuuruitingen in de meeste brede zin van het woord. We hebben een fantastisch team dat de kar trekt en we zijn op zoek naar internationale samenwerking en sponsoren om alle plannen nog mooier te maken.

Tex Willer strijdt altijd tegen onrecht en onderdrukten in de samenleving, hij heeft het hart op de juiste plaats. Zit er een stukje Tex in Giulio?
Ha, ha, ha! Iedereen heeft een stukje Tex in zich! Over het algemeen beschikken helden over eigenschappen die we allemaal wel zouden willen hebben – rolmodellen qua integriteit en gevoel voor rechtvaardigheid die zelfs hun leven hiervoor willen riskeren. Met mijn bescheiden mogelijkheden en bekendheid probeer ik enkele lokale goede doelen te steunen. Om een voorbeeld te geven: samen met 50 andere tekenaars, waaronder diverse internationale namen hebben we een boek gemaakt waarvan de opbrengst geheel ten goede komt aan de pediatrische palliatieve zorg voor kinderen (Il mantello di Carta). Wat mij betreft een goed voorbeeld dat strips er niet enkel ter ontspanning zijn, maar ook het maatschappelijk belang kunnen dienen. In dit specifieke geval gaat het om kinderen die soms pijnlijke behandelingen moeten ondergaan voor levensbedreigende ziektes.

dev6Hoe kunnen we helpen met bovengenoemde projecten? Waar kunnen we meer informatie vinden?
Het boek "Il mantello di Carta" werd reeds in 2014 gepubliceerd en is nog online te bestellen. Voor het project in Pordenone is er de Facebookpagina "PAFF! Not a museum". Hoe meer mensen die pagina volgen en delen, hoe meer partners en sponsoren we kunnen vinden om dit mooie project ter promotie van de stripwereld in de meest brede zin van het woord te kunnen realiseren.

Giulio, heel erg bedankt voor dit gesprek, en succes met al je projecten die op stapel staan!

© Fernanda Trinta

LINKS

Lazarus Ledd - de strip waarmee De Vita debuteerde.
Il mantello di Carta - strips waarvan de opbrangst ten goede komt aan pediatrisch palliatieve zorg voor kinderen.
PAFF! Not a museum -
project op het grensvlak van kunst, cultuur, welzijn en business
Sergio Bonelli - Italiaanse uitgever, de thuisbasis van Tex Willer

hum